Terdapat 2 kenyataan yang terfikir oleh saya dalam membincangkan isu ini. Dua kenyataan tersebut adalah ;
Kenyataan Pertama
Political power without Economic power is a shadow. The industrial and commercial mechanism is the means by which a country satisfied the necessaries of life according to its standards of living. Those who control a vital factor in it can, if they wish, obstruct or cut off the supply of the necessity and so being decisive pressure to bear upon the political authority.
Dato Onn Jaafar CO 537/4785, Memorandum National Services for Malays ( Muka 220 Dato Onn Pengasas Kemerdekaan - Prof Ramlah Adam
Kenyataan Kedua
"Ekonomi dan perniagaan telah muncul sebagai kekuatan yang menentukan politik dan sosial dalam negara
Buku Wawasan 2020 - Terbitan Institut Kajian Dasar tahun 1993
Kedua - dua kenyataan tersebut di tambah dengan puluhan kenyataan lain yang pernah di buat oleh kepimpinan dan para akademik negara ini telah menegaskan bahawa kekuatan ekonomi wajib ada dan kekuatan ekonomi ini lah yang akan menentukan bukan sahaja pemilikan kuasa politik oleh orang - orang Melayu malah "survival" kaum itu sendiri.
Menyedari keperluan penguasaan Ekonomi sebagai pra - syarat penting dalam menentukan genggaman kuasa politik maka persoalan " Kuasa Politik" - Milik Melayu selamanya harus di ukur dengan mengambilkira kekuatan pegangan ekonomi orang - orang Melayu.
Bagi yang menyanggah perkara ini dengan mengatakan bahawa kuasa politik dengan gubahan dasar akan dapat mencengkam kuasa politik maka kita harus merujuk kepada kenyataan Tuanku Abdul Rahman pada tahun 1956 yang berbunyi;
Perbezaan kaum berlaku tahun 1956 lagi. Orang - orang Melayu sedia memberikan hak - hak yang munasabah dan patut kepada orang - orang bukan Melayu. Orang Melayu telah memberikan pengorbanan yang banyak daripada hak - hak sebagai bumiputera Tanah Melayu kepada bangsa - bangsa yang bukan Melayu. Belum ada satu bangsa anak negeri yang telah berbudi sebegitu banyak seperti yang telah di perbuat oleh orang - orang Melayu. Sungguh pun ada jaminan hak - hak keistimewaan Melayu dan Perjanjian Persekutuan tetapi tidak sekali mencegah atau menyekat bangsa lain yang bukan Melayu daripada mencari kekayaan dan kesenangan dan lagi sehingga sekarang hak - hak keistimewaan itu masih belum lagi menghasilkan keadaan setaraf Melayu dengan bangsa - bangsa lain
Tuanku Abdul Rahman ( Malaya Merdeka 26/04/1956)
Kenyataan Tuanku Abdul Rahman dapat di lihat sebagai penegasan bahawa kekuatan politik atau kuasa politik dalam penentuan dasar - bagi menjamin hak keistimewaan Melayu tidak akan dapat meletakkan Melayu setaraf dengan bangsa - bangsa lain apabila pegangan ekonomi Melayu tertinggal jauh ke belakang.
Justeru itu meletakkan kekuatan Melayu pada kuasa politik dan menetapkan kuasa politik tersebut sebagai "ultimate weapon' untuk terus menjadikan Melayu relevan di tanah air sendiri amat meleset. Harus di peringatkan bahawa pembelian wang dengan wang adalah sesuatu di tidak realistik tetapi pembelian kuasa dengan wang adalah sesuatu yang lebih realistik dan mampu berlaku.
Beberapa pengertian kepada fakta ini sudah cukup untuk kita melihat betapa pentingnya kuasa ekonomi dalam dunia hari ini dan dalam konteks Malaysia dan Melayu, begitu besar risiko yang di ambil oleh orang - orang Melayu jika kita hanya beranggapan bahawa kuasa politik dapat melalui kuasa ekonomi dan Melayu akan terus relevan andai hanya berpegang dengan kuasa politik.
Sungguhpun begitu penyanggahan pengertian terhadap kenyataan di atas baik oleh Dato Onn Jaafar, Tuanku Abdul Rahman dan buku - buku koleksi penulisan oleh Institut Kajian Dasar masih boleh di buat dengan alasan pegangan kuasa politik itu di imbang dengan tanggungjawab dan moral kepimpinan.
sumber:annuarmohd@umnoreform
No comments: